Ο απόλυτος "κουμποπαράδεισος" για μένα ήταν όταν ήμουν στη Βιέννη Erasmus.
Πήγαινα κάθε Σάββατο στο Flohmarkt (παζάρι),
όπου έστηνε το μινι-τσαντίρι της μια πολυ συμπαθητική κυριούλα:
πουλούσε όλων των ειδών τα κουμπιά!!
όπου έστηνε το μινι-τσαντίρι της μια πολυ συμπαθητική κυριούλα:
πουλούσε όλων των ειδών τα κουμπιά!!
Το καλύτερο απ' όλα ήταν η οργάνωση της..
δεν τα είχε χύμα σε ένα κουτί να κάθεσαι να ψάχνεις με τις ώρες,
αλλά ήταν ραμμένα σε χαρτονάκια κατά ομάδες,
μιλάμε ότι είχε χιλιάδες κομμάτια...(!)
μιλάμε ότι είχε χιλιάδες κομμάτια...(!)
Τη φανταζόμουν να κάθεται με τις ώρες να τα ξεδιαλέγει και να τα ράβει.....
(ρομαντική διάθεση προφανώς)
Και βέβαια τα χαρτονάκια δεν ήταν ένα απλό χαρτόνι,
τέλειο ε?!
Είχε και vintage κομμάτια,
στα οποία δε μπορούσα να αντισταθώ ποτέ.
στα οποία δε μπορούσα να αντισταθώ ποτέ.
Και βέβαια το ότι έχω ήδη πολλά ποτέ δε με πτόησε και συνεχίζω να αγοράζω.
Σε κάθε ταξίδι αναζητώ τα τοπικά μαγαζάκια με είδη ραπτικής...
Σε κάθε ταξίδι αναζητώ τα τοπικά μαγαζάκια με είδη ραπτικής...
μα πώς μπορείς να αντισταθείς?!
No comments:
Post a Comment